Narcise.
Tvoj miris
i dno reke mirne.
Zelim da uz tebe budem,
cvete ljubavi,
narcise.
Setnim ti okom kruze
vali i zaspale ribe,
Ocima mojim
leptiri i tice.
Ti majusan a ja velik.
Cvete ljubavi,
narcise.
Na miru ne ostavljaju
ljiljane, andjeoski bele,
ogledalo sto ogleda
zanose nam iste.
Moj bol
i sustinu bola.
Narcise?
Ne spava niko na nebu. Niko, niko. Ne spava niko. Stvorovi mjeseca njuse i kruze oko koliba. Doci ce iguani zivi da grizu ljude sto ne sanjaju i onaj sto bezi srca razbijena srest ce […]
Luna je, obla poput nara. ušla u kovačnicu. Dete je gleda, gleda. Dete je neprestano gleda. Luna u zraku ustreptalom širi ruke, otkrivajući raspusna i čista nedra od tvrdog lima. “Beži, oh! luno, luno, luno! […]
Umrem li, ostavite balkon otvoren. Dete narandže jede. (Vidim sa svog balkona) Kosac žito kosi. (Čujem sa svog balkona.) Umrem li, ostavite balkon otvoren Federiko Garsija Lorka
Copyright © 2013 - 2023. Prelepa poezija | Izrada sajta - OP
Ostavite komentar